عزیزم امروز رفتم سراغ دفتر خاطراتت ،اخه قبل از اینکه این وبلاگ رو درست کنم خاطراتت رو یادداشت میکردم .وقتی میخوندم همه اون صحنه ها میومد جلوی چشمام ،بدنیا اومدنت ولحظه های نوزادی ،اینکه روز به روز بزرگتر شدی،غلت زدی ،سینه خیز رفتی واولین مرواریدهات که تو ماه هفتم (11مهر89)بیرون زد.
چقدرقشنگه لحظاتی که باتوسپری کردم ،اینکه تو ماه نهم تصمیم گرفتم اطاقت رو جدا کنم (15 ابان89)وتو چه راحت با قضیه کنار اومدی گرچه هر یکساعت به سراغت میومدم وبهت سرمیزدم.
توماه دهم تازه تصمیم گرفتی به تنهایی بنشینی ،وتازه یازده ماهت تموم شده بود که چهاردست وپا رفتن روتجربه کردی،از صبوریت نگم که همه انگشت به دهان مونده بودن ،آخه بچه هم مگه اینقدر اروم میشه،الان هم مثل بچه های دیگه شیطون نیستی گرچه مامان دوست داره کمی بیشترورجووورجه کنی....
چه خاطرات قشنگی
ادامه دارد.................
